نمایشی از مکتب تئاتر اصفهان به روایت رضا ارحام‌صدر با «وادنگ»
به گزارش تئاتر آنلاین، بیست و چهارمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۳، به نمایش فیلم‌تئاتر «وادنگ» (۱۳۵۵) به نویسندگی و کارگردانی رضا ارحام‌صدر اختصاص داشت. پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و افشین خورشیدباختری (مدرس و منتقد تئاتر) برگزار شد.
«وادنگ» ماجرای زندگی پس از مرگ مردی است که در آن دنیا هم با مشکلاتی مواجه می‌شود.
عباس غفاری در این نشست گفت: نمایشی به کارگردانی رضا ارحام‌صدر را دیدیم که یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های تئاتر اصفهان و به طور کل تئاتر ما است. بسیاری بعد از ایشان، کمدی او را ادامه دادند. سبکی که از آن با عنوان سبک کمدی اصفهان یاد شده و چهره‌های دیگری نیز در آن فعال بودند. سبک کمدی اصفهان موضوعی است که در این نشست درباره آن صحبت می‌کنیم. رضا ارحام‌صدر در سینما نیز فعال بوده و کارهایی انجام داده است. او هم دستی بر قلم و کارگردانی و هم در بازیگری داشته است. این موضوع یکی از مواردی است که او را در تئاتر اصفهان و تئاتر ما حائز اهمیت می‌کند.
افشین خورشیدباختری در ادامه این نشست گفت: درباره دلایل ضرورت صحبت کردن درباره گذشتگان تردیدی وجود ندارد. زیرا ما بدون شناخت گذشته نمی‌توانیم آینده‌ای داشته باشیم. متاسفانه اکنون کوچک‌ترین مدرک و سندی از بسیاری از کارهایی که در تئاتر ما به صحنه رفتند موجود نیست. در واقع اگر کسی بخواهد پژوهشی را در این زمینه انجام دهد، چیزی جز چند نقد درباره آن اجراها نصیبش نمی‌شود. ما برای آثاری که از آنها فیلمبرداری شده و اکنون فیلم آنها موجود است، خدا را شکر می‌کنیم. در عین حال متاسفیم که از برخی آثار هیچ سندی وجود ندارد. زیرا آنها تاریخ ما هستند و باید به نحوی ثبت‌شده باشند.
وی افزود: رضا ارحام‌صدر کار تئاتر را در اصفهان شروع کرده و بعد از چندین کار عضو گروه تئاتری در اصفهان می‌شود اما بعد از مدتی تصمیم می‌گیرد که گروه تئاتر ارحام صدر را بنا بگذارد. تئاتر مکتب اصفهان تعریف درستی برای کارهای گروه ارحام‌صدر است. افراد گروه او مربوط به جغرافیای خاص بودند و دغدغه و اهداف مشخصی داشتند. در واقع همه اعضای این گروه در اصفهان هستند و مانیفست خاص خود را دارند. آنها مسائل اجتماعی را در نمایش‌های خود بیان می‌کردند. البته کار آنها ایرادهایی داشته است اما به هر ترتیب هر کاری در شروع ایرادهایی دارد. آنها نیز در آن دوران فکر کردند که هم باید مخاطب را جذب کنند و هم پیام‌هایی را در جهت اصلاح امور داشته باشند. در حقیقت تئاتر مکتب اصفهان در این زمینه پیش رو است.
این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: در تئاترهای گروه آقای ارحام صدر ما شاهد این نیستیم که لهجه عنصری برای تخریب و مسخره کردن باشد؛ همه با لهجه اصفهان صحبت می‌کنند و این تبدیل به یک مسئله عادی شده است. در ادامه بسیاری در هنرهای نمایشی ما از این موضوع تاثیر گرفته و آن را انجام می‌دهند. این یک ظرفیت است که ما لهجه را کشف کنیم. هر لهجه‌ای یک سری ویژگی‌ها دارد که می‌تواند به کار ما کمک کند. بنابراین باید چنین اتفاقی را در کارهای خود مدنظر قرار دهیم.
