در فضای غیرحرفه‌ای تئاتر، جایگاه عکاس نیز مشخص نیست
تئاتر آنلاین: مهرداد مسیحا در گفت و گو با روزنامه “قدس” :
عکاسی تئاتر اساساً در دو بخش خبری و حرفه‌ای است و تفاوت‌های عمده‌ای میان این دو نوع پوشش تصویری از هنرهای نمایشی وجود دارد.
مسیحا، مهارت‌های تکنیکی عکاسی را همراه با چاشنی دیدگاه هنری و تلفیق آن با اطلاعات این هنر می‌داند و بیان می‌کند: به عنوان مثال عکاس خبری سینما باید بداند که سکانس، پلان یا دکوپاژ چیست و عکاس تئاتر باید حداقل مفاهیم کلی مانند میزانسن، آکسسوار و… را بشناسد.
او بر تفاوت ماهیت کار عکاس حرفه‌ای تئاتر با عکاس خبری تأکید می‌کند و می‌افزاید: تهیه کننده معمولاً با مشورت کارگردان، عکاسی را انتخاب می‌کند که بتواند با حضور در تمرینات و اجراها افزون بر ثبت تصاویر جذاب، به کشش تماشاگر به تئاتر از یک سو و به کارگیری دیدگاه‌های نویسنده و کارگردان در آثار خود از سوی دیگر مفاهیم کلی نمایش را به تصویر بکشد.
وی با تأکید بر اینکه در مواقعی حق را به سالن‌ها و گروه‌های نمایشی داده‌ام که به هر عکاسی اجازه ورود به سالن را ندهند، خاطرنشان می‌کند: در بسیاری از موارد شاهد حضور عکاسانی بوده‌ایم که با ایجاد سر و صدا، رفت و آمدهای نابجا و حتی استفاده از فلش، تمرکز بازیگران و تماشاگران را مختل کرده‌اند.
او به این امر که تئاتر حرفه‌ای افزون بر تمام مراحل خود، تهیه کننده، مدیر تولید و مدیر روابط عمومی دارد، تأکید می‌کند و می‌افزاید: در این نوع تئاتر، دستمزد هر فرد مشخص است، در حالی که در نوع غیرحرفه‌ای آن موضوعات مالی مشخص نیست، بنابراین در فضای غیرحرفه‌ای تئاتر، جایگاه عکاس نیز مشخص نیست و بیشتر گروه‌ها به دنبال این هستند که به هر نحوی شده یک نفر را به عنوان عکاس کار خود معرفی کرده و تصاویری هم از نمایش را برای تبلیغات و آرشیو خود داشته باشند.
مسیحا می‌افزاید: نتیجه تمام این فرایندها و رفتارهای غیرحرفه‌ای باقی ماندن مقادیر فراوانی عکس‌های بی ارزش و ضعیف از نمایش‌ها و کناره گیری عکاسان تئاتر از هنر نمایش است و در مواردی نام عکاسانی به عنوان عکاس رسمی یک نمایش ذکر می شود که حتی یک بار هم عکاسی تئاتر انجام نداده و تجربه‌ای در این زمینه ندارند.
