تئاتر خلاق، یک رویای بزرگ و تمام عیار
رضا آشفته نویسنده و منتقد تئاتر در خصوص دغدغه هایش درباره تئاتر خلاق، یادداشتی را منتشر کرد.
در متن یادداشت آشفته که در اختیار سایت تئاتر نت قرار گرفته آمده است: این روزها خوراک ذهنی ام و به عبارتی شایسته تر تمام هم و غمم و رویاهایم شده است؛ تئاتر خلاق!
تئاتر خلاق در همان دو کلمه معنای خود را آشکار می سازد. گویی چیزی در این دو کلمه پنهان نیست و چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است! اما از آنجا که در ایران ما هنوز خیلی از چیزها به کار گرفته نشده و اگر هم بوده کم و اندک بوده و همان اندک هم شناسانده نشده و برای همگان مجهول و نامعلوم نیست، پرداختن به این گونه تئاتر خود می تواند گامی موثر برای اقدامی تازه باشد.
تئاتر خلاق می تواند تولیداتی داشته باشد برای تمامی گروههای سنی. از خردسال گرفته تا بزرگسال. این تئاتر در هر جایی قابل اجرا شدن دارد. یعنی در یک مدرسه و کارخانه و بیمارستان و هر جای ناممکن دیگری را می تواند برای یک اجرای جانانه تدارک ببیند. تئاتر خلاق، تئاتری است که در آن اجراگران و تماشاگران در واقع یکی می شوند. تئاتری است که شامل دو اصل در هم تنیده فرآیند و برآیند است. یعنی با مشارکت تماشاگران و بازیگران، آنچه خلق می شود گونه ای تئاتر پویاست که همگان می توانند در آن سهمی داشته باشند. هیچکس در این تئاتر بی تفاوت نیست و منفعل بلکه همه به گونه ای خود را در لحظه لحظه آفرینشش موثر می دانند. هر چند گاهی گروه اجرایی در تدارک یک نمایش است و به ناچار تماشاگر هم فقط مصرف کننده است و اینجا فقط اصل برآیند ممکن می شود و در لحظات حضور و دخالت های هنرمندانه تماشاگر فرآیند اتفاق می افتد. بنابراین این نوع تئاتر حال و هوای تئاتر حرفه ای و متعارف را کاملا بر هم می زند تا به دنبال تکاپوی تماشاگران و اجراگران کنشمندی متفاوتی در فضای تئاتر رخ بدهد. رخدادی فعال و پویا که همان ابداع، نوآوری و خلاقیت و پویایی گروهی را به ارمغان خواهد آورد.
