«یخ‌بستگی»؛ نمایشی بین کابوس و واقعیت در شرایط پساجنگ
به گزارش تئاتر آنلاین، سلگی با اشاره به سرنوشت خاص نمایش «یخ‌بستگی» بیان کرد: «این نمایشنامه را در سال ۱۳۹۷ نوشتم، اما به دلیل شرایطی مانند همه‌گیری ویروس کرونا و مسائل اجتماعی، اجرای آن به تعویق افتاد. پس از حدود هفت سال، در بهار ۱۴۰۴ با همراهی بازیگران روی صحنه رفتیم و استقبال مخاطبان باعث شد پس از وقفه‌ای کوتاه دوباره اجرا را ادامه دهیم.»
او افزود که توقف فعالیت‌های تئاتری در این مدت، تجربه‌ای بود تا دیگر هرگز تن به توقف جریان تئاتر ندهد. سلگی با تأکید بر ضرورت استمرار فعالیت‌های نمایشی حتی در شرایط سخت، گفت: «پس از جنگ ۱۲ روزه، بسیاری مخالف روی صحنه رفتن نمایش بودند، اما تجربه به من ثابت کرده که تئاتر نباید حتی در روزهای نامناسب متوقف شود و باید چراغ صحنه همیشه روشن بماند.»
این کارگردان ادامه داد که تئاتر می‌تواند مکانی برای دیالوگ و درک متقابل اجراگران و تماشاگران باشد، چرا که هر دو در یک درد و شرایط مشترک زندگی می‌کنند. به گفته او، «یخ‌بستگی» نمایشی است که در جهانی بین کابوس، توهم و واقعیت روایت می‌شود و داستان مواجهه دوباره با عشق از دست رفته است.
سلگی درباره تغییراتی که در اجرا ایجاد شده نیز گفت: «برخی صحنه‌ها به ویژه پایان نمایش تحت تأثیر تجربه‌های اخیر، تغییر یافته‌اند و اجرا نباید فرم ثابتی داشته باشد بلکه با شرایط و زمان تغییر می‌کند.»
همچنین وی درباره استفاده از تکنولوژی هدمیک در اجرای نمایش اظهار داشت که این اقدام به دلیل مشکلات صدای سالن استاد ناظرزاده است و استفاده از تکنولوژی نه تنها بی‌احترامی به مخاطب نیست، بلکه به احترام و ارتقای کیفیت اجرا انجام می‌شود.
گفت‌وگو: نگار امیری
