مهناز افشار: زنان شکسپیر معصوم هستند

مهناز افشار که این روز‌ها در نقش ژولیت در نمایش «دور همی زنان شکسپیر» به کارگردانی بهاره رهنما در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر بازی می‌کند، می‌گوید از این پس می‌خواهد سالی یک بار را روی صحنه تئاتر بیاید.

آزاده سهرابی: مهناز افشار را اولین بار اسفند 91 در نمایش «آمدیم نبودید، رفتیم» با کارگردانی رضا حداد در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه دیدیم؛ حضور در نقشی کوتاه که البته همان زمان حسابی خبرساز شد. این که یک چهره صد در صد سینمایی پا روی صحنه تئاتر گذاشته بود، واکنش‌های زیادی برانگیخت، اما آن روز‌ها کمتر کسی یادش می‌آمد مهناز افشار پیش از این شاگرد حمید سمندریان بوده است. اما مهناز افشار که عادت نداشت و ندارد به قضاوت‌هایی از این دست اهمیت زیادی بدهد، سال بعدش در نمایش «21 بار مردن در 30 روز» با کارگردانی صابر ابر روی صحنه آمد؛ نقشی که این بار طولانی‌تر و تاثیر گذار‌تر از تجربه اول او بود. اما «دور همی زنان شکسپیر» با کارگردانی بهاره رهنما که در آن مهناز افشار نقش ژولیت را بازی می‌کند،‌ تجربه‌ای بسیار متفاوت برای این بازیگر به شمار می‌آید؛ نمایشی پارودی از شخصیت‌های زن نمایشنامه‌های شکسپیر که یک کمدی موفق است. همین کافی است تا دیگر حضور او را در این نقش به یاد بسپاریم. مضاف بر این‌که او انصافاً در این کار با تئاتر اخت شده است و حضور راحتی روی صحنه دارد. گفت‌و‌گوی سایت ایران تئاتر با این بازیگر را در ادامه می‌خوانید.

 دور همی زنانه شما بازیگران شناخته شده سینما، تلویزیون و تئاتر به نظر خودتان چه طور بود؟

گروه بسیار خوبی کنار هم هستیم و خوشحالم در این تجربه کنار این دوستانم قرار گرفتم. من معتقدم اگر هر بازیگری سر جای خودش و در یک نقشی که جای کار داشته باشد، حاضر شود، می‌تواند توانایی‌های خود را نشان دهد و این کار این ویژگی را داشت و همه سر جاهای خود هستند. و دیگر اینکه ما تمرینات زیادی برای این کار داشتیم.

واقعا به خاطر این کار حضور در فیلم دکتر رفیعی را لغو کردید؟

البته فیلم‌برداری آن فیلم به تعویق افتاد و بله من چون از مدت‌ها پیش به بهاره رهنما قول داده بودم سر این کار باشم و نقش را هم دوست داشتم، مجبور شدم بازی در آن فیلم را لغو کنم. البته همیشه گفته‌ام کار با دکتر رفیعی برای هر بازیگری یک اعتبار در کارنامه هنری‌اش است.

یادم است وقتی در نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» رضا حداد برای اولین بار روی صحنه رفتید، برخی از تئاتری‌ها درباره حضورتان موضع گرفتند، اما دیگر سر این کار این اتفاق نیفتاد. به نظر خودتان یک تبی بود که آن روز‌ها در مخالفت با حضور بازیگران سینما در تئا‌تر جریان داشت؟

البته من خیلی به قضاوت‌های عجولانه و شخصی بها نمی‌دهم. یعنی دغدغه‌ام این قضاوت‌ها نیست و فکر می‌کنم این عادت ما ایرانی هاست که دوست داریم روی هر چیزی تملک داشته باشیم. البته من هم دوست ندارم الان قضاوتی بکنم. به هر حال سر کار رضا حداد من به‌‌ همان میزان حضور روی صحنه را می‌طلبید که تجربه کنم. اما واقعیت این است که شاید دوستان تئاتری هم در این سال‌ها دیدند که در سینما از حضورشان خیلی استقبال می‌شود. واقعا چرا باید جلوی تجربه‌های هنری را بگیریم. حتی من فکر می‌کنم حتما بازی در تئا‌تر روی بازیگری‌ام در کارهای تصویری تاثیر گذاشته است. چون روی صحنه شما ‌‌نهایت تمرکز را تجربه می‌کنید. به هر حال در این کار هیچ کدام از دوستانم این فکر را نداشتند که مهناز افشار نباشد و خدا را شکر با گروهی کار می‌کنم که این انحصار طلبی را درباره کارشان ندارند.

دیگر همه هم می‌دانند چند سالی شاگرد مرحوم سمندریان بودید. از او چه آموختید؟

من چهار سال شاگرد مرحوم استاد سمندریان بودم و خدا رحمتشان کند که هر چه دارم در بازیگری اول از ایشان است و بعد بچه‌هایی که با آن‌ها کار کرده‌ام. او شخصیت فوق العاده‌ای داشت. استاد بی‌نظیر و صبوری هم بود.من احترام به صحنه را از او آموختم.

در این نمایش خیلی حضور راحتی روی صحنه دارید و به نظر می‌رسد صحنه هم دیگر شما را دوست دارد و حتی معتقدم بعد از تجربه‌های تئاتری روی بازی سینمایی‌تان هم تاثیراتی گذاشته شده. هنوز وقتی روی صحنه می‌روید اضطراب دارید؟

بدون تعارف از روز اول در همین نمایش «دور همی زنان شکسپیر»، هر روز که آمدم به بچه‌ها گفتم دارم می‌لرزم و نگرانم که روی صحنه اشتباهی کنم. سعی می‌کردم اضطرابی نداشته باشم، اما تپش قلب را دارم. تئا‌تر است دیگر. فکر کنم حرفه‌ای‌هایش هم اظطرابهای خود را دارند. اما دراین کار با بازیگرانی دارم کار می‌کنم که واقعا قلب بازیگری دارند. همه بچه‌ها در این کار برایم انرژی روی صحنه می‌فرستند و این از اضطراب‌ها کم می‌کند. اینجا هیچ کس نمی‌خواهد فقط خودش دیده شود و یک کار تیمی اتفاق می‌افتد.

پس دیگر تئا‌تر برایتان جدی است؟

بله و بیشتر از هر چیز تعهد بازی در تئا‌تر، احترام به صحنه و احترام به هنر و احترام قرار گرفتن در کنار تعدادی بازیگر خوب وجود دارد. زنده اجرا کردن و این‌که تو فرصت کات کردن و رتوش خودت را نداری، برای یاد گرفتن و پیدا کردن تمرکز بسیار خوب است و برای همین اصرار دارم سالی یک کار تئا‌تر بکنم.

راستی شکسپیر را چقدر دوست دارید؟

من همه فیلم‌هایی که از روی نمایشنامه‌های شکسپیر ساخته شده و بخش عمده ای از فیلم_تئاتر‌هایش را هم دیده‌ام. حالا بعد از این کار با مراجعه دوباره به آثار شکسپیر می‌توانم بگویم او دنیای زنان را خوب می‌شناخته است. زن‌های آثار شکسپیر خیلی معصوم هستند. جالب است برایم که شکسپیر چقدر دغدغه زنانه‌ای نسبت به آن‌ها داشته است. خدا را شکر که تا الان مخاطب هم کار ما را دوست داشته است. بله، شکسپیر را دوست دارم.