مارتا پاگانلی: انگار ایرانی شده ام
مارتا پاگانلی، بازیگر ایتالیایی نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» می‌گوید ارتباط عمیق و شناختی که به واسطه حضور در این اثر نسبت به دیگر افراد حاضر در پروژه پیدا کرده، تعریف یک کار بینافرهنگی است.
به گزارش سایت ایران تئاتر، مارتا پاگانلی، بازیگر ایتالیایی که مدتی است در ایران به عنوان یکی از اعضای گروه نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» حضور دارد، با بیان اینکه این نمایش اولین تجربه بینافرهنگی اوست، گفت: «در این پروژه تمام ساعات روز را با یکدیگر سپری می‌کردیم و بودن‌مان در کنار یکدیگر تنها محدود به ساعات تمرین نبود. بنابراین با هم دوست شدیم. همین مسئله و ارتباط عمیقی که میان ما شکل گرفت، تجربه بینافرهنگی بود.»
او ادامه داد: «در ابتدای ورودم به ایران، احساس خارجی بودن می‌کردم. بعد از مدتی نقاط اشتراکات و تفاوت‌هایی را که با سرزمین و محل زندگیم وجود داشت، دیدم و تجربه کردم. اکنون می‌توانم برای رفتن به مناطق مختلف تهران، ماشین دربست بگیرم یا سوار مترو شوم. گاهی به این می‌اندیشم که وقتی از ایران بروم، چه حسی خواهم داشت. انگار در این مدت کوتاه عضوی از این سرزمین و یک ایرانی شده‌ام و بعد از مدتی می‌خواهم کشورم را ترک کنم. قوانین، عادت‌ها، رسم و رسومی که اینجاست، کم کم تبدیل به بخشی از زندگیم شده است.»
پاگانلی با اشاره به آغاز تمرینات این نمایش پیش از ورودش به ایران توضیح داد: «نخست به من تعدادی سوال داده شد. در مرحله نخست، شش بازیگر بودیم و به گروه‌های دو نفره تقسیم شدیم. هر گروهی شروع به تبادل اطلاعات کرد. در این بین آروند دشت آرای سوالاتی را می‌فرستاد. پرسش‌هایی که می‌توانست ما و فرهنگمان را توصیف کند.»
این بازیگر تئاتر افزود: «این سوالات در زمینه‌های متفاوت بود، مانند اینکه فیلسوف مورد علاقه‌تان کیست؟ یا اولین بار که عاشق شدید چه اتفاقی افتاد؟ و…. طرح این سوالات و پاسخ‌هایمان‌شناختی را برای ما ایجاد کرد. بعد از آن شروع به نوشتن صحنه‌های ابتدایی و دیالوگ‌های ساده کردیم.»
بازیگر نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» در رابطه با بهره‌گیری از منابع و ریشه‌های نمایشی کشورش در این اثر بیان کرد: «ما در کنار کمدیا دل آرته، تئاتر ایتالیانو و اپرا را داریم. در این‌ها فرمی کلی میان تماشاگر و مخاطب وجود دارد و آن دیوار چهارم است. البته در سال‌های اخیر تلاش شده است تا ارتباط میان مخاطب و نمایش‌گر بیشتر شود. این مسئله برگرفته از روند آموزش نیز هست. معلم‌های انگلیسی ما می‌گویند با مخاطبت ارتباط برقرار کن، اما در ایتالیا کلمات اهمیت دارند؛ اینکه چگونه متن را بخوانید و بیان کنید. همان‌گونه که گفتم، در سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده است، اما هنوز باید به متن وفادار باشم و فاصله را حفظ کنیم.»
پاگانلی در بخش آخر سخنانش در مورد تجربه سفری که به همراه سایر اعضاء گروه نمایش به دو شهر اصفهان و یزد برای ایجاد شناخت بیشتر نسبت به مسائل بینافرهنگی داشته است، توضیح داد: «در این سفر نکته جالب برایم آن بود که چطور بشر برای ادامه زندگی‌اش تلاش می‌کند. شهری را وسط کویر دیدم که به آن آب رسانده بودند، این درحالیست که من در کشوری زندگی می‌کنم که دور تا دور آن دریاست. زمانی‌که دغدغه و نیازهای اولیه مردم را می‌بینم و تلاش آنان را برای رفع این نیاز‌ها، برایم بسیار جذاب است.»
نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» نوشته و کار آروند دشت آرای تا ۱۹ آذرماه ساعت ۲۱ در تالار حافظ به صحنه می‌رود.
