به مناسبت هشتادوسومین سالروز تولد محمد نوری

بعید است کسی در طول عمرش حتی برای یک بار هم که شده قطعه “جان مریم” با صدای زنده یاد محمد نوری را نشنیده باشد.

خواننده‌ای که با قطعات عاشقانه و میهن دوستانه خود بخشی از تاریخ موسیقایی مردم ایران را تشکیل می‌دهد.

اول دی ماه مصادف است با هشتاد و سومین سال‌ورز تولد محمد نوری خواننده فقید موسیقی ایران.

محمد نوری یکم دی ماه سال 1308 در تهران دیده به جهان گشود و در سال‌های جوانی نزد «اولین باغچه‌بان» فراگیری مقدمات آواز را آغاز کرد.

وی تئوری موسیقی را نزد اساتیدی چون سیروس شهردار و فریدون فرزانه فرا گرفت و شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی، و محمد سریر می‌دانست.

محمد نوری خوانندگی را در سنین نوجوانی با خواندن اشعاری برروی نغمه‌های روز موسیقی غرب و برخی قطعات کلاسیکِ آوازی خوانندگی به صورت جدی آغاز کرد.

وی با آنکه فارغ‏‌ التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و فارغ التحصیل مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود، اما همواره در زمینه موسیقی پیشگام بود و توانست در سال 1385 به عنوان چهره ماندگار نام خود را در تاریخ معاصر موسیقی ثبت کند.

نوری همچنین موفق به دریافت جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال 13۷۸ از جشنواره مهر گردید.

محمد نوری موسیقی را زبانی جهانی و متعلق به تمام اقوام و ملت‌های روی زمین می‌دانست و به همین خاطر به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.

از جمله آثار ماندگار محمد نوری می‌توان به «ای‌ ایران»، «سفرهای دور»، «آواز سرزمین خورشید»، «مریم‌ جان»، «عروسی»، «چشمان آبی و دریا»، «انتظار»، «لانه متروک»، «باران‌ها»، «ترانه‌های چوپان»، «سرزمین گیلان»، «شالیزار»، «ای به خفته دل»، «توبیو»، «نشونشو»، «لالایی شیرازی» و «آواز سرزمین خورشید» نام برد.

محمد نوری سرانجانم در نهم مرداد ماه 1389 دیده از جهان فرو بست.