گفت و گو با فرنوش نیک اندیش کارگردانان و بازیگران تئاتر

تئاتر آنلاین: فرنوش نیک اندیش جزو کارگردانان و بازیگران جوان و توانمند تئاتر است که در کارهای کارگردانان بزرگی مثل محمد رضایی راد بازی های قابل توجهی ارائه کرده است. نیک اندیش در سال های اخیر در جشنواره تئاتر استان تهران به خاطر بازی در نمایش خاتون زن پارسا جایزه بهترین بازیگر زن را به دست آورد و به خاطر کارگردانی تجربه های اخیر مورد تقدیر جشنواره قرار گرفت.

فرنوش نیک اندیش سال قبل در نمایش فعل با توانمندی در نقش سیمین افراشته مدیر مقرراتی و در عین حال غیر قابل پیش بینی یک دبیرستان دخترانه بازی بسیار درستی ایفا کرد. نقشی که به لحاظ سن و سال حدود بیست سال از سن واقعی او بیشتر است و او بدون داشتن گریم خاصی به درستی اوج و فرودهای یک زن چهل و چند ساله را بازی کرد. توانایی که نیک اندیش در گذشته هم در نمایش دوشس ملفی انجامش داده بود و نقش یک پیرزن هشتاد ساله را بازی کرده بود. نیک اندیش در گفت وگو با ایران تئاتر در باره فعالیت های جدید کاریش گفت: چند نمایش نامه برای اجرا مد نظر دارم و اگر شرایط فراهم شود روی صحنه اجرایشان می کنم. متن نخست نوشته سمیه مهری است و نام این متن کژدم است و متن دوم و سوم نوشته بهاره رهنما و با عنوان های غبار و تو دهانتو می بندی یا من است و در همه این نمایش نامهها سوای کارگردانی بازی هم خواهم کرد. هر سه این آثار زن محور هستند و به مشکلات زنان جامعه پرداخته می شود.

نیک اندیش در باره داستان نمایش نامه کژدم افزود: این نمایش در باره زندگی فردی مشهور است که در زندگیش دچار چالشی می شود.

این بازیگر در باره ویژگی های نمایش غبار گفت: داستان غبار در ارتباط با دوران دفاع مقدس است و زندگی سه زن روایت می شود که قصد دارند در زمان جنگ از مرز خارج بشوند.

نیک اندیش در بخش دیگر سخنانش ضمن اشاره به فضای نمایش نامه تو دهانتو می بندی یا من تاکید کرد: تم این نمایش نامه بر اساس خیانت دو زن نسبت به یکدیگر است.

این کارگردان در باره سایر فعالیت های تئاتریش عنوان کرد: نمایش نامه ترانه ای برای آیدا نوشته حمید رضا نعیمی هم برای بازی به من پیشنهاد شده است و هنوز تصمیمی نگرفته ام. در این نمایش نقش مادر بزرگی برای بازی به من پیشنهاد شده است و همانطوریکه می دانید قبلا هم در نمایش دوشس ملفی نقش یک پیرزن 80ساله را بازی کرده بودم و برایم فوق العاده جذاب است و خیلی ها بعد از پاک کردن گریمم بعد از اجرای دوشس ملفی من را نمی شناختند.

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی – ایران تئاتر