یاداشت محمودرضا رحیمی، مدرس و کارگردان تئاتر

در جریان تصمیم گیری های کلان مرکز هنرهای نمایشی، سال های خوبی را شاهد نیستیم. در این شرایط هر چه از مرکز یعنی تهران دورتر می شویم، تلاش هنرمندان اتفاق های بهتری را رقم می زند و من تئاتر مشهد را پیگیری می کنم و استقبال مخاطبان از تئاتر نیز خوب است.
زمانی که مانند شرایط کنونی وضعیت تئاتر آشفته است، دور بودن از مرکز تئاتر، موهبت محسوب می شود و در شهرهایی مانند مشهد که بافتی تئاتری دارد، این مساله باعث رشد تئاتر می شود.
تئاتر مشهد به دلیل حضور فرهنگی که تئاتر را می شناسد از قدیم الایام مخاطب تئاتر داشته است. دهه ۶۰، سیل تماشاگران را به سالن ها برده است، در دهه هفتاد سالن های تئاتر این شهر را به یک سالن کاهش دادند و اهالی تئاتر به اجرای نمایش در حیاط خانه هایشان روی آوردند، اما باز هم مخاطبان از نمایش ها استقبال می کردند و بلیت های نمایش ها به اتمام می رسیدند.
اما رویکرد مسئولان مشهد به تئاتر اصلا خوب نیست. مجتمع امام رضا(ع) را با نام جعلی تئاترشهر زیر نظر ارشاد به اهالی تئاتر قالب کرده اند، اما اهالی تئاتر مشهد ناچار شدند سال ها بجنگند تا به تازگی و با مدیریت جدید توانستند سالن هلال احمر که نشانگر ارزش های تئاتر مشهد است و همواره به اهالی تئاتر و نه ارشاد تعلق داشته را باز پس گیرند. به مدت ۲۰ سال این سالن را که یکی از قدیمی ترین سالن های تئاتر مشهد است و کارهای بسیار با ارزشی در آن اجرا شده، از اهالی تئاتر دریغ کردند و در آن همایش و سخنرانی برگزار می شد. به دلیل همین شرایط تلخ تئاتر در مشهد پس از چهار سال به تهران مهاجرت کردم.
باید دید چرا هم از سوی مسئولان مشهد و هم از سوی مرکز هنرهای نمایشی، به تئاتر مشهد توجه درست و کافی نمی شود. آثار تئاتری های مشهد با هیچ منطقه ای در ایران قابل مقایسه نیست. این آثار جنبه ارزشی، ارتباطی و مذهبی بالایی دارند. درک این حجم از علاقه مندی به بی فرهنگی برای من دشوار است و من این نتیجه را از نحوه برخورد آن ها با اهالی تئاتر می گیرم، چون مشهد شهری مذهبی فرهنگی است و آثار اهالی تئاتر این شهر نیز همین تم ها را دارد.
اما دور بودن از مرکزی به نام تهران، همواره مشکلاتی را برای شهرستان ها به وجود آورده است که مشهد هم از آن ها بی بهره نیست. امکانات تئاتر با عدالت و برنامه ریزی درست انجام نمی گیرد. مشهد اگر ۴۰ سالن تئاتر داشته باشد باز هم کفاف گروه های تئاتری و مخاطبان این شهر را نمی دهد.
جا دارد که مرکز هنرهای نمایشی و مدیران تئاتر ایران، نگاهی ویژه به تئاتر مشهد داشته باشند.
منبع: روزنامه صبا