یادداشت حلقه تئاتر دانشگاهى ایران در پى بازداشت سعید اسدى و مریم کاظمى

بحران شب نیمه تابستان
تئاتر آنلاین : «به آن امید که همگان به آتن بازگردند و اتفاقات امشب را چیزی جز یک رؤیای پریشان نشمارند.»

(رؤیای شب نیمه‌ی تابستان، پرده‌ی چهارم، صحنه‌ی یک: شکسپیر معاصر ما/ رضا سرور)
شاید یان کات هم گمان نمی‌کرد که روایت او از رؤیای شب نیمه‌ی تابستان به مثابه‌ی یک نمایشنامه‌ی معاصر درباره‌ی عشق چنین حقیقی، سبعانه و خشن وضعیت را بحرانی کند: «شب به انتها رسیده و مهمانی تمام شده است. تمام باده‌خواران مست گشته‌اند و رقص به پایان رسیده است. خدمتکاران هنوز چراغ به دست در حیاط ایستاده‌اند. اما باغ مجاور تاریک است…» (شکسپیر معاصر ما/ رضا سرور/٣١٠)

همکاران گرامی، ما به جای بحرانی کردن وضعیت‌ها و مسئله‌دارکردن رابطه‌ها بر روی صحنه، خود بحرانی و مسئله‌دار شده‌ایم. جدای از ابراز تاسف و افسوس فراوان، ای کاش این وضعیتی شود که تئاتر در آن امکان‌پذیر شود زیرا تئاتر، دیگر امکان‌های خود را از دست داده است. برخوردهای غیرمسئولانه‌ی دستگاه‌های امنیتی و قضایی با همکاران‌مان را چگونه می‌توان با واکنش‌های محافظه‌کارانه و گاه حماسی، قبیله‌ای و غیرعقلانی سنجید؟ به نظر نمى‌آید زمان محافظه‌کارى به سر آمده؟

این چند سطر که از سوی ما (اعضای حلقه‌ی تئاتر دانشگاهی ایران) نوشته شده است، صرفا درباره‌ی همبستگی و مرئی بودن است، همبستگی درباره‌ی تغییری که به دنبال آن‌ایم و درباره‌ی تحولی که می‌خواهیم در نگاه ما فعالان حوزه‌ی تئاتر، خانه‌ی تئاتر، دولتی‌ها و… به وجود آید و به وضوح خواستار توقف نگاه امنیتی، پلیسی و قضایی به تئاتر ایران و برخوردهای غیرکارشناسی، نسنجیده و همراه با سویه‌های جناحی و ایدئولوژیک از سوی نهادهای رسمی، امنیتی و قضایی کشور هستیم.

ما امروز ١٩ شهریور ١٣٩٧ درست یک روز پس از بازداشت مریم کاظمی و سعید اسدی آشکارا می‌خواهیم این بحران را به یک دیگر تسلیت بگوییم.

اعضای حلقه‌ی تئاتر دانشگاهی ایران
(سمانه زندی‌نژاد، یوسف باپیری، اَشکان خِیل‌نژاد، مرتضی میرمنتظمی و مهدی مشهور)

#مریم_کاظمی
#سعید_اسدی
#رویای_شب_نیمه_تابستان
#حلقه_تئاتر_دانشگاهی_ایران

منبع: سایت تئاتر آنلاین