نباید خبرنگار تئاتر را تبلیغات چی بدانیم
برنامه «پرده آخر» با موضوع نقش خبرنگاران تئاتر در تئاتر کشور و با حضور غزل نهانی خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر و تئاتر، بابک احمدی خبرنگار تئاتر خبرگزاری ایلنا، کوروش نریمانی نمایشنامه نویس و مدرس و کارگردان تئاتر و حسین مسافر آستانه بازیگر و کارگردان تئاتر روانه آنتن شد.
به گزارش تئاتر آنلاین به نقل از رادیو گفت‌وگو؛ خبرنگار تئاتر خبرگزاری ایلنا در برنامه «پرده آخر» گفت: متاسفانه به دلیل عدم توجه به تبلیغ در نمایش‌ها، عوامل نمایش با خبرنگاری ارتباط می‌گیرد و از او می‌خواهد در قالب خبر یا مصاحبه تبلیغ نمایش او را انجام دهد و در واقع خبرنگار را به عنوان تبلیغات چی تئاتر حساب می‌کند در حالی که نباید اینگونه باشد.
بابک احمدی با بیان اینکه خبرگزاری‌ها به بنگاه‌های اطلاع رسانی و تبلیغی برای کارهای نمایشی تبدیل شده‌اند، اظهار داشت: یکی از دلایل این نگاه این است که خبرگزاری‌ها عمر زیادی ندارند و قبلا روزنامه‌ها کار اطلاع رسانی را انجام می‌دادند و در همین راستا برخی از ویژگی‌های این دو رسانه‌ها با هم متفاوت است و در مواردی نیز با هم یکسان است.
وی تصریح کرد: الزام‌هایی که در کار خبرنگاری خبرگزاری وجود دارد با روزنامه متفاوت است، زیرا خبرنگار کار خودش را از صبح زود با خبر آغاز می‌کند و تمام برنامه‌ها و اتفاقات را حضور دارد و هر برنامه‌ای که وجود داشته باشد، حضور دارد. خبرنگار روزنامه زمانی به روزنامه می‌رود که ساعت ۱۲ است و تازه خبرگزاری‌ها را باز می‌کند و در جریان امور روز قرار می‌گیرد و تصمیم به نگارش می‌کند.
دبیر سرویس تئاتر خبرگزاری ایلنا با اشاره به مشکلات تئاتر کشور بیان داشت: تئاتر با کمبودهای مالی، عدم حمایت و بی‌برنامگی در تمام حوزه‌ها مانند سالن نمایش مواجه است. اگر گروه تشکیل شود، آنقدر معضل‌های مختلفی را پشت سر گذاشته است که انرژی برای کار باقی نمانده است.
احمدی به تبلیغات اشاره کرد و گفت: متاسفانه به آن میزان که یک گروه تئاتر به امور فنی اهمیت می‌دهد، به تبلیغات اهمیت زیادی نمی‌دهد و به همین جهت به خبرنگار و خبرگزاری که می‌شناسم، زنگ می‌زنم و اعلام می‌کنم که از ما حمایت کنید و این حمایت در قالب خبر یا مصاحبه‌ای که خبرنگار تهیه می‌کند، صورت می‌گیرد و به این شکل اطلاع رسانی صورت می‌گیرد. در حقیقت اشتباه اصلی اینجا صورت می‌گیرد که خبرنگار را به عنوان یک تبلیغات چی یا تبلیغات گر می‌شناسیم.
در ادامه کوروش نریمانی با بیان اینکه خبرنگار‌ها فقط به سوالات حاشیه‌ای نه چندان مهم می‌پردازند، اظهار داشت: یک خبرنگار باید حوزه خبری خودش را به خوبی بشناسد و کار‌شناس آن حوزه باشد و معضلات آن را بشناسد که این معضلات مربوط به ساختمان یک تئاتر نمی‌شود.
این کارگردان تئاتر معضلات حوزه تئاتر را گسترده دانست و گفت: خبرنگار که کار‌شناس رسانه است باید موارد زیادی را بداند، مانند شیوه‌های اجرایی نمایش، تئاتر ایرانی و امثال این‌ها را بداند و تقریبا هیچ‌گاه از من کسی در این باره سوال نپرسیده است و تنها درصد بسیار پایینی از خبرنگار‌ها بوده‌اند که درباره شیوه نمایش سوال کرده است در حالی که تا دلتان بخواهد درباره حواشی تئاتر از من سوال می‌شود.
در ادامه غزل نهانی خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر و تئاتر خاطرنشان کرد: در زمانی که استاد سمندریان در قید حیات بودند، خبرنگاری در مقابل او قرار گرفت و گفت می‌خواهم با شما گفت‌وگو کنم. آقا سمندریان پذیرفت. خبرنگار ابتدا از سمندریان خواست خودش را معرفی کند و از سابقه نمایش و تئاتر خودش بگوید!
وی با اشاره به ضعف‌های خبرنگاران، بیان داشت: در این خصوص کسی شکی ندارد. دو گروه داریم؛ آنهایی که در عرصه تئاتر به صورت تخصصی کار می‌کنند و آنهایی که اطلاعات کافی ندارند و به عنوان خبرنگار فعالیت می‌کنند. البته گاهی باید یک طور دیگر به موضوع نگاه کرد؛ گاهی خبرنگار به کوروش نریمانی زنگ می‌زند و درباره بازسازی تئاتر شهر از ایشان سوال می‌کند و این تاثیر مثبتی دارد زیرا کوروش نریمانی و دیگر کارگردان‌ها در این محل نمایش اجرا کردند و کسی متخصص‌تر از شما نیست که درباره مشکلات آن صحبت کنید.
وی افزود: چند روز پیش با نعیمی کارگردان نمایش ترور مصاحبه کردم که ایشان گفتند اینجا موش وجود دارد و بازیگر من برای کار در چنین فضایی اذیت می‌شود.
حسین مسافر آستانه درباره کار رسانه گفت: بنده احترام ویژه‌ای برای کار خبر و خبرنگاران قائل هستم زیرا این افراد زحمتکش نقش مهمی در انتقال اخبار دارند و از این جهت خودم را موظف می‌دانم در هر زمانی نسبت به سوالاتشان پاسخ گو باشم.
وی افزود: متاسفانه به نقش و لزوم وجود تئاتر در فرآیندهای اجتماعی اصلا توجهی نداریم و آنقدر درگیر مسائل جزئی و حاشیه‌ای هستیم، هرگز به روح تئاتر نمی‌پردازیم و به همین دلیل مسائل ما موج ایجاد نمی‌کند. اهمیت تئاتر برای مردم نشان دهنده ارتقاء فرهنگی آن مردم حساب می‌شود.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: متاسفانه همه ما به عنوان مدیر، بازیگر و یا خبرنگار به دنبال اهداف شخصی خودمان هستیم و هیچ کدام، بود و نبود یکدیگر با نسبت به تئاتر سودمند و یا مضر ارزیابی نمی‌کنیم.
