فیلم «مگان»: ماجرای عروسک ترسناکی که همگی می‌خواهیم داشته باشیم!
تئاتر آنلاین: مگان یک فیلم ترسناک علمی-تخیلی به کارگردانی جرارد جانستون بر اساس فیلمنامه ای از آکلا کوپر و داستانی از جیمز وان است. با نقد و بررسی فیلم MeGAN 2023 همراه ما بمانید.
آلیسون ویلیامز و رونی چنگ در کنار ویولت مک‌گرو، برایان جردن آلوارز، آرلو گرین، جن وان اپس، استفان گارنو-مونتن، مایکل ساکسنته و کیمبرلی کراسمن در نقش‌های فرعی بازی می‌کنند. مگان نخستین بار در ۷ دسامبر ۲۰۲۲ در لس آنجلس نمایش داده شد و در ۶ ژانویه ۲۰۲۳ توسط یونیورسال پیکچرز در ایالات متحده اکران شد.
داستان فیلم از جایی شروع می‌شود که دختری به اسم کِیدی پدر و مادرش را در سانحۀ رانندگی از دست می‌دهد و مجبور می‌شود برای زندگی پیش خاله‌اش برود. خاله جِما طراح اسباب‌بازی در یک شرکت بزرگ است. در دنیای تخیلی فیلم، هوش مصنوعی پیشرفت زیادی کرده و جما به دنبال ساخت یک عروسک سخنگوی شبه انسانی به اسم مگان است؛ عروسکی که بتواند با بچه‌ها دوست باشد، تنهایی آن‌ها را پر کند، به آن‌ها آموزش بدهد و از آن‌ها حفاظت کند؛ یعنی همان کار‌هایی که معمولا پدر و مادر‌ها انجام می‌دهند.
جما بعد از ساخت یک نسخۀ آزمایشی از مگان، از خواهرزاده‌اش برای امتحان کردن آن کمک می‌گیرد. رابطۀ کیدی و مگان روز به روز عمیق‌تر می‌شود. این در ابتدا چیز مثبتی به نظر می‌رسد. اما انگار وفاداری مگان به کیدی بالاترین قانونی است که در ذهن او وجود دارد و او برای محافظت از این دختربچه حاضر است دست به هر کاری بزند (این همان نکته‌ای است که باعث می‌شود هر کسی ته دلش داشتن یک مگان را آرزو کند). وقتی این ارادۀ محافظت از کیدی به قتل و جنایت می‌کشد، جما مجبور می‌شود که هر طور شده برای از بین بردن هیولای خودساخته‌اش تلاش کند.
یکی از دلایلی که Megan از همان دقیقه اول مورد توجه قرار می‌گیرد طراحی عروسک است. در دنیایی پر از فرآیندهای CGI محور، شگفت‌انگیز کردن مخاطبان سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. بنابراین، باید پذیرفت که طراحی عروسک یکی از بهترین جنبه‌های فیلم است، زیرا نه تنها بی میلی و تنش خاصی ایجاد می‌کند، بلکه نوعی کمدی اسیدی‌واری وجود دارد که به دید هنری فیلم طعم می‌دهد.
مونتاژ شما را به بهره برداری از امکانات بصری ارائه شده توسط فیلم دعوت می‌کند، اما نمی‌تواند به سرعتی دیوانه کننده یا نمایشی دست یابد که بیننده را در وحشت فرو برد. صحنه هایی وجود دارد که در آن تنفس متوقف می‌شود، اما نمی تواند تمام ترسی را که می‌توان انتظار داشت، القا کرد.
از سوی دیگر، کارگردانی هنری توانسته است با پیروی از یک زیبایی‌شناسی جذاب که با فضایی که ایجاد می‌شود، ترکیب‌بندی فراتر از حد معمول ایجاد کند.
بخش آخر فیلم بیش از حد سریع رشد می‌کند و به شکلی ناگهانی به اوج خود می‌رسد و درک نمی‌شود؛ بنظر می‌توانست بخش انتهایی فیلم، نتیجه بصری و فنی فیلم را تعالی بخشد.
Megan موفق می‌شود از انتظاراتی که در اطراف او و عروسک پیشروش وجود دارد استفاده کند. فیلم با فیلمنامه‌ای که در نیمه راه با ایده ای با پتانسیل بسیار زیاد باقی مانده است، نتوانست آن را ارتقا دهد. در این فیلم ما شاهد هستیم که کابوس تکنولوژیکی جدیدی متولد شده است، کابوس‌ی که نمی‌تواند آنطور که باید خود را دراماتیک کند.
