بهاره رهنمای تئاتر، خلاق تر می شود تا در سینما
بهاره رهنما که از ابتدای امسال در چند اثر نمایشی حضور داشته است، گفت: حس می‌کنم از اول باید به تئاتر می‌آمدم چون اینجا، جای من است.
این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ادامه داد: تئاتر از نظر حسی، فوق العاده برایم راضی کننده است. دوستان و منتقدان کارهایم هم معتقدند در تئاتر بهاره رهنمای خلاق تری دیده می شود تا سینما و تلویزیون.
او که اخیرا با نمایش«چشم‌هایی که مال توست» به کارگردانی نسیم ادبی در فرهنگسرای نیاوران به صحنه رفت، درباره حضور کمرنگش در سینما، ادامه داد: هرچه بیشتر تئاتر کار می‌کنم سینما برایم غیرقابل تحمل‌تر می‌شود. نه اینکه این دو با هم در تضاد باشند چون در شکل اجرایی‌شان خیلی با هم فرق دارند.
رهنما مهمترین ویژگی تئاتر را در نظم آن دانست و افزود: برنامه‌ی آدم دست خودش است. ولی سینما تمام زندگی آدم را تحت الشعاع قرار می‌دهد. زمان‌بندی‌اش بسیار مشکل است و زمان‌های پرت زیادی دارد.
بازیگر فیلم «نان، عشق و موتور هزار» و «سن پترزبورگ» از وضعیت بلاتکلیف اکران به عنوان یکی دیگر از مشکلات سینما یاد کرد و ادامه داد: حتی سریال از سینما بهتر است چون دست کم سریع با مردم ارتباط برقرار می‌کند. الان یکی از مشکلات دیگر سینما بحث اکران است. فیلمی بازی می‌کنی اما اصلا نمی‌فهمی چه شد. مثلا دو فیلم کودک با دو کارگردان قابل قبول ، جلال فاطمی و وحید نیکخواه آزاد کار کردم اما اصلا نفهمیدم چه شد.
بهاره رهنما یادآور شد: در سینما پروسه رسیدن به بازخورد مخاطب خیلی کند است و از سوی دیگر، من خیلی به ماندگاری روی نوار سلولوئیدی اعتقاد ندارم.
نویسنده و بازیگر نمایش«چشم‌هایی که مال توست» درباره وجوه عاشقانه این اثر نمایشی توضیح داد:این نمایش هم در ادامه کارهایی است که قبلا نوشته‌ام و همان فضای عاشقانه را دارد.
رهنما درباره کم بودن آثار عاشقانه در تئاتر توضیح داد: اصلا در ادبیاتمان هم پرداختن به موضوع عشق جسارتی می‌خواهد که شاید آدم‌ها ندارند و شاید هم فکر می‌کنند اگر از عشق بگویند کهنه به نظر می‌آیند. یا مسائلی را مهمتر از این می‌دانند و این چنین است که مدت‌ها است یک کار عاشقانه در حوزه ادبیاتمان نداشته‌ایم.
او از کم‌توجهی به مقوله عشق و شعر در زندگی‌های امروز اظهار تاسف کرد و به ایسنا گفت: تنها سلاحی که در مقابل این همه خشونت دنیا می‌تواند قد علم کند، کمی عشق است و شاعرانگی.اینها چیزهایی است که در هجوم زشتی‌های این دنیا کمرنگ شده است.
بازیگر نمایش «گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی» اضافه کرد: روزی به این فکر می‌کردم سیاستمدارانی مانند سیاست‌مداران مصر که این همه تصمیمات عجیب و غریب برای مردمشان می‌گیرند، آیا اصلا قشنگی درخت‌ها یا آسمان را می‌بینند؟! و دیدم آدم‌هایی که این همه تصمیمات بسته می‌گیرند از این شاعرانگی دورند یا به هر علت دور افتاده‌اند.
بهاره رهنما که تابستان امسال نمایش «این تابستان فراموشت کردم» را در تالار استاد انتظامی خانه هنرمندان ایران به صحنه برده بود، متذکر شد: نمایشنامه «چشم‌هایی که مال توست» یکی از داستان‌های کتاب «این تابستان فراموشت کردم» است که قبلا در «گلستانه» هم چاپ شده بود اما نسبت به داستان‌های دیگر برگزیده‌تر به نظر می‌رسید. با این حال وقتی تصمیم گرفتم آن را به نمایشنامه تبدیل کنم، برای همه عجیب بود .خوشبختانه با هم‌فکری بچه‌های گروه که خیلی همکاری خوبی با هم داریم این تبدیل انجام شد.
این بازیگر که بعد از اجرای نمایش «این تابستان فراموشت کردم» با همراهی نسیم ادبی، محمد قدس، ساقی عطایی، مریم جوکار و… گروهی را تشکیل داده‌اند، درباره این گروه گفت: در این گروه همه، همه کاری انجام می‌دهند چون مهم دیدگاهی است که همه نسبت به تئاتر داریم. البته ممکن است خارج از اعضای گروه هم از بازیگران مهم هم دعوت کنیم ولی تصمیم‌گیری اصلی در مورد این است که چه نمایشنامه‌ای روی صحنه بیاوریم.
او درباره بقای گروه‌های تئاتری در شرایط دشوار فعلی تئاتر، توضیح داد: کار سختی است. درآمد تئاتر یک چهارم درآمد تصویر است به همین دلیل، کنار هم گذاشتن آدم‌ها در تئاتر سخت است اما آنچه می‌تواند نگهشان دارد دغدغه اجتماعی و دغدغه هنر است البته دیدگاه آدم‌ها باید به هم نزدیک باشد.
بهاره رهنما که با وجود فعالیتهایش در عرصه بازیگری همچنان دغدغه نوشتن دارد، در این‌باره گفت: الان بیشترین کاری که انجام می‌دهم نوشتن است و تئاتر. امسال دو سه کار سینمایی پیشنهاد شد نمی‌گویم عالی بودند ولی حداقل متوسط بودند و جنبه مالی‌اش هم برجسته بود اما یک سال است تئاتر کار می‌کنم چون سینما دیگر خوشحالم نمی‌کند. دارم سعی می‌کنم قناعت کنم و درهمین فضا بمانم.
به گفته او، این گروه نمایشی قرار است بهمن ماه بعد از جشنواره تئاتر فجر در کارگاه نمایش تئاترشهر به صحنه برود. نمایشی به نام «غبار» که بهاره رهنما نویسنده و کارگردان آن است. این گروه البته نمایش‌های تک پرسناژه دوست دارند و بستر کاری‌شان همان کتاب «این تابستان …» است که بیشتر داستان‌هایش تک نگاری هست. همچنانکه این دو نمایش‌شان آثاری تک پرسناژه بودند اما کار بعدی‌شان یک کار چهار نفره است و نسیم ادبی تنها بازیگری است که حضورش در این نمایش قطعی شده است.
